ความทุกข์ของสาวออฟฟิศในวันวาเลนไทน์ IN เจแปนจริงๆเราแค่อยากบ่นเรื่องของตัวเองให้เพื่อนๆฟังน่ะค่ะ แฮะๆ ตั้งแต่เริ่มใช้ชีวิตเป็นพนักงานกินเงินเดือนในญี่ปุ่น ทุกๆปีในวันวาเลนไทน์ก็เป็นวันแห่งความสูญเสีย และสัปดาห์แห่งความเครียดในรอบปี เพราะญี่ปุ่นนั้นมีสิ่งที่เรียกว่า "ช็อคโกแลต ตามมารยาท" อยู่ เข้าทำงานปีแรก เรา ก็ยังมึนๆ เลยลองๆหาข้อมูลก็พบว่าปกติพนักงานผู้หญิงก็ซื้อให้คนที่บริษัทกันเยอะพอสมควรบ้างก็หุ้นกันทั้งแผนกแล้วให้ บางคนก็ให้เอง ที่ไม่ให้เลยก็มึ แต่ด้วยความที่เราเป็นเด็กใหม่ใสกิ๊งๆแถมเป็นกระเหรี่ยงคนเดียวด้วย ก็ทำตัวไม่ถูกควรให้ดีไหม ธรรมเนียมบริษัทเราก็ยังไม่ค่อยรู้เลยคุยกับเพื่อนสาวคนนึงในบริษัท แต่เธอ ไม่ใช่พนักงานของบริษัทเรา เป็นคนจากบริษัทอื่น ส่งมาฝึกงาน สามเดือน...

สวัสดีค่ะ วันนี้จะมาชวนคุยเรื่องการแต่งหน้าของคนญี่ปุ่นกันค่ะ เป็นอะไรที่เรารู้สึกว่าเป๊ะกันจริงๆ ตั้งแต่สมัยเรียนเราอยู่หอพักนักเรียน(หญิงล้วน)ที่ต้องทานอาหารเช้าร่วมกับคนทั้งหอ และกว่า70%ของสมาชิก หน้าเต็มขนตาเด้ง(แต่ใส่ชุดนอน)ลงไปทานกันค่า แน่นอนว่าเราตื่นมาแล้วลงไปทานเลย อย่าว่าแต่แต่งหน้าเล้ย หน้ายังไม่ได้ล้างเลยค่ะ พอมาทำงานบริษัทแรก สายงานที่เราทำค่อนข้างจะแตกต่างจากสายงานปกติทั่วไป สาวๆไม่แต่งตัวแต่งหน้ากันเท่าไหร่ เรียกว่าถ้ามีเวลาแต่งหน้าขอนอนเหอะ แต่นานๆทีก็มีสาวๆที่จัดเต็มมา สาวคนนั้นจะถูกชื่นชมทั้งต่อหน้าและลับหลังเป็นอย่างมาก ชื่นชมจริงๆจากใจไม่ใช่ประชดนะคะ ทำงานก็ดีแต่งตัวแต่งหน้าเป๊ะ ยิ่งถ้าคงความเป้ะทำติดต่อกันได้เกินปีนี่แทบจะกลายเป็นตำนานเลยทีเดียว และอยู่มาวันนึง เรามีโอกาสได้ไปที่บ้านของหนึ่งในสาวที่เป๊ะคนนึง วันนั้นนางไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ นางหน้าสดอยู่บ้าน ซึ่งในความคิดเราก็เรื่องปกติ คือถ้าเพื่อนที่สนิทกันในระดับนึงมาบ้านในวันที่เราป่วย เราคงไม่ลุกมาแต่งหน้าน่ะค่ะแต่ทว่า...

สวัสดีค่ะ วันนี้ไม่มีสาระอะไรมากเราแค่อยากมาระบายความทุกข์ใจชีวิตในญี่ปุ่นและก็อยากให้เพื่อนๆมาร่วมระบายด้วย หัวข้อในวันนี้ก็คือเรื่องเสียงค่ะ ห้องพักที่ญี่ปุ่นไม่น้อยจะผนังบางเพดานบาง จึงไม่แปลกที่จะมีปัญหาเรื่องเสียงของข้างห้องหรือเราอาจจะไปรบกวนชาวบ้านโดยไม่ได้ตั้งใจ เราจะมาเล่าชีวิต10ปีในญี่ปุ่นที่ต้องต่อสู้กับสิ่งเหล่านี้ค่ะ ■หอพักนักเรียนสมัยนั้นเราอยู่หอพักนักเรียนหญิงของโรงเรียนเซมมง เป็นหอที่ต้องอาบน้ำรวม กินข้าวในโรงอาหาร(ทางหอมีข้าวเช้าและเย็นให้)ทั้งหอกว่า80เปอร์เซ็นเป็นคนญี่ปุ่นเราก็คาดหวังว่าน่าจะไม่มีปัญหาอะไร เพราะหอก็มีกฏว่าอยู่ในห้องต้องใช้หูฟัง หลัง5ทุ่มให้เงียบ ปรากฏว่าข้างห้องเป็นสายปาร์ตี้ค่าาา นางเรียกเพื่อนในหอมานั่งเล่นนั่งคุย หัวเราะกันยันตีสามอาทิตย์ละ3วันเป็นอย่างต่ำ! เราเครียดมากไม่รู้จะทำยังไง คือตอนนั้นเราเป็นกระเหรี่ยงในดงนั้นน่ะค่ะ คนข้างห้อง เนี่ยเพื่อนในหอเยอะ สนิทกับประธานหออีก ถ้าเราปะทะตรงๆก็กลัวจะโดนแกล้งกลัวไปหมด ถ้าฉันโดนดักตบในห้องอาบน้ำจะทำยังไง แต่!!!ฉันนอนไม่ได้ ฉันต้องทำอะไรสักอย่าง!! เราจึงไปแจ้งคนดูแลหอ เวลาผ่านไปก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น...